حال منم خراب، خراب

ای کاش می توانستم باران باشم تا تمام غمهای دلت را بشویم

ای کاش می توانستم ابر باشم تا سایه بانی از محبت به رویت می گسترانیدم

ای کاش می توانستم اشک باشم تا هر گاه آسمان دلت ابری می شد من می    

باریدم نه تو

ای کاش می توانستم خنده باشم تا روی لبانت بنشینم و غنچه ی بسته ی لبانت را  

بگشایم

ای کاش می توانستم یک پرنده باشم و پر می گشودم و به کنار تو می آمدم ، اما حیف و صد حیف که فرسنگ ها از تو دورم .......

ای کاش سایه بودم تا نزدیک ترین کس به تو باشم

آره ای کاش سایه بودم تا همیشه و همه جا همراه تو باشم………

مثل تموم دنیا حال منم خراب، خراب...